کـــور بــاش بانـــو...


نـگاه کـــہ مـےکنـی، مـے گوینــב: نـخ בاב!


عـبوس بــاش بانــــو..


لبــخنــב کــہ مـیزنـے، مـے گـوینــב: پـا בاב!


لال بــاش بانــــو...


حـرف کــہ مـے زنـے، مـے گوینــב: جـلوه فـروخـت!


شـاید בسـت از سـرمان برבارنـב...


شـــــایــב

تمــــــــــــام شهر را جــــــــــــاده میكردم ....!!!!

مـــي گـفتـند: ” سـختـي هـا نمـک زندگــــــي اسـت “




امّــــا چـرا کســي نفهمــيد کـه ” نمــــــک “




بـراي مـن کـه خـاطـراتـم زخمــي اسـت ، شـور نيسـت ؛ مـزه ” درد” مـي دهـد !

نوشته ها بهانه است


فقط مینویسم که یادآوری کنم به یادتم


باورش با تو

صدایت معتاد شده بودم...
رفتی !!!!
حالا هرروز "خاطره" تزریق میکنم!

دلتنگ آغوشت می شوم...
وقتی که هوای حوصله ام ابریست!!!
دلم یک عصر دلگیر میخواهد
و یک پیاده رو بی انتها...
تا تمام دردهایم را در تن سردش جا گذارم.
آنقدر گلایه کنم...
که آسمان بشکند سد غرورش را...
و رد پایم را از دل سنگفرش های زخمی پاک کند...
تا شاید دل بی قرارم اندکی آرام گیرد...
شاید که لبخند درختان به وقت گریه ی ابر
اجابتی باشد...
و خدا آغوش بگشاید به روی تنهایی هایم....!!!

آری ، خداوند زن را از پهلوی چپ مرد آفرید
نه از سر او ، تا فرمانروای او باشد.
نه از پای او ، تا لگد کوب امیال او گردد.
بلکه از پهلوی او ، تا برابر با او باشد
و از زیر بازوی او ، تا مورد حمایت او باشد
و از نزدیکترین نقطه به قلب او ،
تا معشوق و محبوب او باشد

میان ماندن و نماندن

فاصله تنها یک حرف ساده بود

از قول من

به باران بی امان بگو :

دل اگر دل باشد ،

آب از آسیاب علاقه اش نمی افتد

دلتنگی چه حس بدی است....

تنهایی چه حس بدی است

کاش...

پاره ای ابر میشدم

دلم مهربانی می بارید

کاش نگاهم شرار نور میشد

اشتی میدادش

و

که دوست داشتن چه کلام کاملی است

و

من...

چقدر دلم تنگ دوست داشتن است!

گذشته نرم و تغییر پذیر است ...

چرا مشتی گل پژمرده در آغوش بگیرم هنگامی که چمنزار هایی به روشنی رو به آفتاب می درخشند.....!

دلم میگیرد....

ادم هایی که در پس نگاه سردشان با لبخندی گرم فریبت میدهند

دلم میگیرد....

از سردی چندش آور دستی که دستت را میفشارد و نگاهی که به توست و هیچ وقت تو را نمیبیند

دلم میگیرد....

از دوستی که برایت هدیه، دو بال برای پریدن می آورد و بعد پرواز را با منفورترین کلمات دنیا معنی میکند!!!

دلم میگیرد....

از چشم امید داشتنم به هوس بازانی که برای سوء استفاده ترانه ی عشق می خوانند! این همه هیچ ... گاهی حتی از خودم هم دلم میگیرد ....

هــوس کــرده ام


کـــه تـــو بـاشـــی


مـــن بـــاشـم


و هیچـکـس نبـاشـــد


آنگـــاه


داغتـــریـن آغــــوش هـــا را از تنـتــــ


و شیـریـــن تـریــن بــوســـه هـــا را از لبـــانتــــ


بیـــرون بکشـــم


بــه تـلـــافـی تمـــامـ ِ روزهــایـــی کـــه میخــــواهمتــــ


و نیسـتـــی ...

تو را نمیدانم

ولی من حرف اخرم را با بغض خوردم

بي شمارند آنهايي که نامشان آدم است
ادعايشان آدميت
کلامشان انسانيت
رفتارشان صميميت...
حال.....
من دنبال يکي ميگردم که
نه آدم باشد... ...
نه انسان...
نه دوست و رفيق صميمي
تنها صاف باشد و صادق
پشت سايه اش خنجري نباشد براي دريدن...
هيچ نگويد...
فقط همان باشد که سايه اش ميگويد
صاف و يکرنگ...