گم شدم میون حرفام

گرچه گوشِت آشنا نیست

واسه تو مگه مهمه ؟

که میگن اون بین ما نیست

من به پایان ِ ترانه

می رسم با یه بهانه

مُردم از اینکه ندیدی

گریه های عاشقانه

حالا بهتر که نباشم

لااقل شعرام تمومه

منی که واسه ترانم

چشم تو می شد بهونه

ای بهونه ی ترانم

نقطه ی مزاحمت مُرد

غریبه مُراحم تو

تا کجا هوس تو رو برد ؟

من به پایان ترانه

می رسم با یه بهانه

مُردم از اینکه ندیدی

گریه های عاشقانه . . .